zaterdag, november 15, 2008

Het laatste uur 011 - Blij

Het thema Blij! Blij! Blij! heeft voor een recordaflevering van Het Laatste Uur gezorgd. Nooit kwamen er meer inzendingen binnen. Dat is niet alleen goed nieuws: ik moet dan mensen schrappen en ontgoochelen, en die hebben daar uren werk in gestoken. Henk enzo. Sorry Henk enzo.


Bovendien had ik geen ruimte om er mijn eigen platen in te smokkelen. Ik word blij van Baby elephant walk (Henry Mancini), Back of my hand (The Jags), Blind date (Ginger), Can I get a witness (Marvin Gaye), Catch my disease (Ben Lee), Chicken Payback (The Bees), Chitty Chitty Bang Bang (uit de Disneyfilm), Comme Facetta Mammeta (Wannes Van de Velde), Don't you just know it (Huey Piano Smith), Everybody's gonna be happy (The Kinks), Funny Funny (The Sweet), Happy days (de tune van de TV-serie), Hold me tight (Howard Tate), Just to see you smile (Chuck Prophet), Let me in (The Sensations), Little Bitty Pretty One (Thurston Harris), Milk Sheik (Lizzy Mercier Descloux), The music's hot (Slim Harpo), Porque te vas (Jeanette), Princess Poo Poo Ly has plenty papaya (Nellie Lutcher), The ruling class (Loose Fur), Sh-boom (The Chords), Shake your tailfeather (Ray Charles), Shame and scandal (Shawn Elliott), Shoorah Shoorah (Betty Wright), Stupidly happy (XTC), Sugar me (Lindsay de Paul), Tico Tico (Carmen Miranda) en Wiggle and giggle (Cory Dale). Die lijst is niet exhaustief.

Hieronder heb ik een half uurtje persoonlijke blijheid bij elkaar geYouTubed. Als voorproefje bij de uitzending van zondagnacht.

Baby Elephant Walk (Henry Mancini)



Back of my hand (The Jags)



Can i get a witness (Marvin Gaye)



Chitty Chitty Bang Bang (Vroeger toen ik klein was, was dat nog veel beter)



Let me in (The Sensations). Tot mij gekomen via de cover van Bonnie Riatt



Just to see you smile (Chuck Prophet). Chuck Prophet zit morgen in de uitzending met een ander nummer, dankzij Rick de Leeuw.



Little Bitty Pretty One (Thurston Harris)



Porque te vas (Jeanette) Ik was een beetje boos toen dingeske dit coverde, allez hoe heet hij? Gabriel Rios.



The Ruling Class (Hier in de akoestische soloversie van Jeff Tweedy, maar eigenlijk van Loose Fur)



Sh Boom (The Chords) Let op, dit is vaak gecoverd, en geen enkele van die covers deugt.



Shake a tailfeather (Ray Charles) Uit The Blues Brothers.



Shame and Scandal in the family (Shawn Elliott) Recent overgedaan door Madness. Met alle sympathie voor Madness - een groepje waar ik ook heel vaak blij van ben geworden - maar ze waren er beter afgebleven.



Shoorah Shoorah (Betty Wright) Geschreven door de grote Allen Toussaint. Die heeft ons ook Everything I do gonh be funky geschonken en Happiness (!) en Working in the coalmine en Yes we can can (!!). Er is veel blijdschap uit die man zijn pen gevloeid.



Sugar me (Lindsey de Paul)



Tico tico (Carmen Miranda) Ow, ow, ow, daar bestaan ook veel foute versies van...

Labels:

13 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Wat een overdaad ! Altijd als je euforisch bent ?

15 november, 2008 16:05  
Anonymous Anoniem said...

Ligt dat aan mij dat ik geen klank noch beweging krijg bij de youtubes die je verzamelde?

15 november, 2008 16:28  
Blogger koen fillet said...

@ Guido. Er zijn er een paar zonder beweging: Let me in, Little bitty pretty one, Sh-boom en Shame and scandal. Het gaat hem om het geluid.

15 november, 2008 16:43  
Anonymous Anoniem said...

Enkele weken terug kon ik het filmpje met Frank Vanderlinden ook niet afspelen

15 november, 2008 17:01  
Anonymous Anoniem said...

YouTube heeft al een poos kuren. Soms zie je dat balkje onderaan helemaal vollopen, maar het filmpje begint niet af te spelen (klank noch beeld). By MySpace hetzelfde fenomeen: soms krijg je daar geen klank uit en lijkt de ketting wel af te liggen.

Nu weet ik niet of dat aan YouTube en MySpace zelf ligt, dan wel aan de interneprovider (ik zit bij Skynet), maar één ding is zeker: 't is ferm irritant.

Ik heb nog "Ice Cream Man" gevonden van Jonathan Richman, een man die sowieso al over loopt van blijheid. Er bestaat overigens een versie van die ergens achteraan in de twintig minuten duurt, enorm grappig om hem steeds maar opnieuw te horen beginnen over zijn ijsventer...

15 november, 2008 19:56  
Blogger koen fillet said...

Punt, gij zou moeten meedoen met Het Laatste Uur, gij.

16 november, 2008 01:05  
Blogger San F. Yezerskiy said...

Twee laatste uren voor de prijs van een. Zoveel blijheid ben ik niet gewend!

16 november, 2008 01:14  
Blogger Onzils said...

"Sugar me"...met deze is meteen bewezen dat Koen en mijn broer generatiegenoten zijn...de single heb ik úúren moeten aanhoren thuis! Dan liever Traffic ;-))
ook ontdekt in platenkast van "OnzeJan", maar me nog verder in verdiept!

16 november, 2008 17:21  
Blogger Geert Simonis said...

Ik voorspel dat een toekomstige aflevering over tristesse (triestheid die geen mens begrijpt) nog meer inzendingen gaat uitlokken. Om over de luistercijfers maar te zwijgen. Half emo-Vlaanderen gaat afstemmen op Radio 1.

16 november, 2008 19:16  
Anonymous Anoniem said...

Had ik nu bij mijn vorige keer een functionerende YouTube gehad, dan kon ik direct de goeie versie posten...

Hier krijg je er een ideetje van, hoelang Jonathan Richman met zijn de voeten van zijn publiek kan rammelen. Deze versie duurt maar 8 minuten, maar zoals gezegd, er bestaat ergens een versie van ergens tegen het half uur aan.

16 november, 2008 22:08  
Blogger Unknown said...

bedankt voor de publieke excuses, Koen. Al waren die absoluut niet nodig. Ik word al blij als ik nog maar aan HLU dénk. Geselecteerd of niet.

17 november, 2008 09:37  
Anonymous Anoniem said...

Ook vrij opwekkend is Mahna Mahna. Daar bestaan (grofweg) drie versies van. Versie één uit 1969 in Sesame Street, versie twee uit datzelde jaar, maar dan in de Muppet Show, en versie drie, uit het jaar 1976.

18 november, 2008 08:38  
Blogger koen fillet said...

(punt), het is niet zonder verdienste dat je drie versies van Mah Nah Mah Nah hebt weten op te sporen, maar ik moet je toch even bij de les halen. Mah Nah Mah Nah is oorspronkelijk filmmuziek. Gecomponeerd door Pietro Umiliani, voor de soft porno psuedodocumentaire Svezia, Inferno e Paradiso.

18 november, 2008 08:57  

Een reactie posten

<< Home