zondag, mei 18, 2008

Chevalier

Hij begon voluit te lachen en ik had nog bijna niks gezegd. Alleen "Dag meneer Chevalier, u spreekt met Koen Fillet van Radio 1." Dat gelach bracht mij van mijn melk.


-Euh, meneer Chevalier, ik zal even doen alsof ik u niet hoor lachen en zeggen wat ik te zeggen heb: ik wil u uitnodigen voor het programma Ongehoorde Meningen op Radio 1. Hebt u daar tijd en zin voor?
-Mijn excuses dat ik zo lach, meneer Fillet, maar ik had net De Standaard aan de lijn. Die sturen deze middag Marc Reynebeau op me af, nog zo iemand waartegen ik onmogelijk nee kan zeggen. En nu u...

Hij wou dus komen, ik moest maar een heel klein beetje aandringen. Voor De Keien van de Wetstraat van vrijdagavond had hij afgebeld. Op aanraden van zijn vrouw en zijn kinderen.

Of zijn sympathie voor mij en Marc Reynebeau oprecht is, ik ben daar achterdochtig over. Maar we kunnen die mogelijkheid niet uitsluiten.

Labels: ,

3 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Dat zijn sympathie voor Reynebeau en voor u Koen oprecht is....?!
Daar denk ik het'MIJNEN' van.

18 mei, 2008 18:55  
Anonymous Anoniem said...

Ofwel is die man onvoorstelbaar naïef, ofwel een onvoorstelbare paljas.

Mijn oordeel helt zò sterk over naar het tweede, dat handrem, hem in versnelling zetten en een twee ton zwaar blok voor de wielen er alle moeite van de wereld mee hebben om mijn karretje tegen te houden om van de helling te rijden (i.p.v. zich achter Chevalier te laten spannen).

19 mei, 2008 10:23  
Anonymous Anoniem said...

Overigens, mijn memorie herinnert mij aan Didier Reynders, die er geen graten in zag om met zijn smikkel en een uurwerk om zijn pols op de cover van een reclamefolder te staan.

19 mei, 2008 10:29  

Een reactie posten

<< Home