zaterdag, september 15, 2007

Collateral damage

Ik weet bij benadering niet hoeveel mensen ik de voorbije twintig jaar heb geïnterviewd, maar er zijn er zeker een paar bij die ontevreden, ongelukkig, boos of een combinatie daarvan zijn geworden. Zonder dat ik me daarvan bewust ben. Woorden kunnen anders overkomen dan je ze bedoeld hebt. Voor een interviewer is dat niet anders. Van twee mensen weet ik het zeker. Francesca Vanthielen en Stef Kamil Carlens.

Bij Francesca liep het mis in een interview over de film Licht. Prachtige film, ik heb mijn lof tijdens het gesprek niet gespaard, maar het was een bijzinnetje over VTM dat verkeerd viel. Heb ik achteraf vernomen. Mijn excuus, Francesca.

En Stef Kamil, tja. Ik formuleerde een vraag over tatouages nogal onhandig, waardoor hij dacht dat ik hem ... nee laat maar. Het zijn van die momenten die je zou willen uitgommen. Maar dat gaat niet zeker? Mijn excuus, Stef Kamil. Ik heb al je platen.


Vandaag had ik Tuur Van Wallendael in Ongehoorde Meningen. Die herinnerde zich alsof het gisteren was dat hij ooit één keer kwaad is geworden tijdens een interview. En hij wordt nooit kwaad. Bij mij wel, jaren geleden. Het was een debat met ik weet niet meer wie, en ik had ik weet niet meer wie teveel spreektijd gegund. Ik was het helemaal vergeten, maar Tuur dus niet.

Het valt te vrezen dat ik ongeweten nog slachtoffers heb gemaakt...

Labels:

8 Comments:

Blogger Marc Ogiers said...

Van Stef Kamil weet ik het ook nog! Ik was toen werkelijk verbijsterd over de vooringenomen manier waarop je hem toen benaderde. Precies of hij een drugverslaafde was ofzoiets. Terwijl hij zo zachtaardig en gevoelig was (is). Vraag die ik je zou willen stellen: had je toen in de voorbereiding van het interview een verkeerd beeld van de man opgedaag of zo? Waardoor je misschien het idee had dat je eens flink agressief uit de hoek moest komen om deze zuipschuit/rockster eens te kraken en op zijn plaats te zetten?

15 september, 2007 21:51  
Blogger Marc Ogiers said...

opgedaan bedoel ik...

15 september, 2007 21:53  
Blogger koen fillet said...

Ik weet alleen nog dat het fout ging, Marc, en dat ik me er rottig bij voelde. Het hoe en waarom, tja. 't Is erg lang geleden. Dju, dat jij je dat ook nog herinnert...

15 september, 2007 21:56  
Blogger Marc Ogiers said...

In elk geval erg moedig van je om er hier op terug te komen.

15 september, 2007 22:23  
Blogger koen fillet said...

'k Heb er al spijt van.

15 september, 2007 22:25  
Anonymous Anoniem said...

Woorden kunnen raken, maar ook kraken,
ze kunnen strelen en wonden helen,
geselen, priemen, de mond snoeren,
je erg beroeren...
wie weet hoe vaak ik onvermoed
een ander met woorden sloeg...

17 september, 2007 10:03  
Anonymous Anoniem said...

SORRY SEEMS TO BE THE HARDEST WORD
toch heb je het gedaan en dat vind ik moedig ,vooral voor iemand die dagelijks op de radio te horen is,en dus denken sommigen "het kan hun kouwe kleren niet raken".
nu weet ik wanneer je repliceerde op post van mij ,dat je een goede inborst hebt(al heb ik daar nooit aan getwijfeld).
maar soms moet het eruit.
BV zijn is soms niet gemakkelijk
vele groeten
luc vanhalst
(weet je nog die latijnse woordjes,mijn moeder kon amper lezen en schrijven,toch was zij de ondervrager ivm mijn latijnse woordjes, ik was er altijd door en heb het 6 jaar volgehouden,dank zij de meesterdidacticus MOEDER)

17 september, 2007 16:55  
Anonymous Anoniem said...

Prachtig van Zabrila.Ik voeg er nog aan toe:

'ze kunnen opruiend zijn
zodat anderen zorgen voor oorlog en pijn'

Wie het schoentje past trekt het maar aan.
Jean-Marie

17 september, 2007 18:04  

Een reactie posten

<< Home