woensdag, januari 25, 2006

Jongens & Wetenschap

Kluns dat ik ben. Daarnet tijdens de training wou ik het lichtje van mijn hartslagmeter aanknippen, maar ik drukte per ongeluk op de stopknop. Meting naar de knoppen. Geen idee hoelang ik al aan het lopen was, ik heb dan maar voortgedaan op het gevoel. De trainer zal het met twee halve grafiekjes moeten stellen.

Behalve dat technische probleempje verliep alles naar wens. Ik mocht doorlopen van Paul en dat zal vanaf nu vaker gebeuren. Daarna kunnen we stillekesaan beginnen denken aan een tempoverhogingetje af en toe. Om geen dàgen en dàgen over die marathon te doen in NY mag de snelheid wat hoger liggen dan het slakkengangetje dat ik nu aanhou.

sensor
Sensor.
Ik heb mij tijdens het lopen afgevraagd hoe mijn Polar-hartslagmeter weet hoe snel ik ga. Er zit een sensor op mijn loopschoenen, maar die heb ik nooit moeten afstellen. Je zou je passen kunnen meten en de gemiddelde lengte daarvan ingeven. Dan moet die sensor enkel het aantal schokken tellen waarmee je voet neerkomt en vermenigvuldigen.

Maar zo gaat het niet, denk ik. Ik heb niks moeten instellen, het gaat vanzelf. Zou het GPS zijn? Nee, op de radio heb ik horen vertellen dat er in het GPS-systeem een opzettelijke fout zit. En als het op de radio is geweest, is het waar. GPS is Amerikaanse militaire technologie en ze willen vermijden dat een Bin Ladenachtige een raketaanval organiseert met GPS-sturing. Het systeem is niet nauwkeurig genoeg om een gebouw te traceren, laat staan een loper.

Volgens Paul registreert zo'n Polar de versnelling van je voet. Ik vroeg door, dat is beroepsmisvorming, mijn excuses. Hoé Paul? Hoé kan zo'n sensor versnellingen meten? Hij wist het niet. En toch een toptrainer.

11 Comments:

Anonymous Anoniem said...

beste koen,

ik zadel op en trek de teugels aan
niet te strak,ik geef ruimte en beweeg op lichte voeten en kijk omhoog en ik val,godver..,

25 januari, 2006 22:43  
Anonymous Anoniem said...

Je Polar kan de versnelling meten door toepassing van Newton's traagheidswet. De sensor bevat een massa aan een veer. Veel moet je je daar niet bij voorstellen alles is op de schaal van een chip. Als je voet vooruitschiet zal die massa met vertraging reageren: blijft achter. Die verplaatsing van de massa kan electrisch gemeten worden. Daarna zorgt de veer dat de massa weer op zijn start punt komt. Gooi er nog de tijd bij die de versnelling duurde en je hebt snelheid+afstand. Gewoon prachtig die micro mechanica in zo'n sensor. Sorry voor de lange uitleg, de appel was ook lang onderweg bij Newton.

26 januari, 2006 05:33  
Anonymous Anoniem said...

Luc,

Die uitleg was absoluut niet te lang, maar wel zeer helder. Zelfs ik kon hem begrijpen.

Beankt, dit vroeg ik mij dus ook al een hele tijd af en het enige dat ik wist was dat het iets met 'de versnelling' te maken had.

David

26 januari, 2006 07:41  
Blogger P_eter said...

Luc, dat was een geweldige uitleg, hartelijk bedankt. Ik denk dat er al veel personen zich afgevraagd hebben hoe dat eigenlijk werkt.

26 januari, 2006 08:28  
Anonymous Anoniem said...

Koen, GPS wordt ook wel gebruikt voor deze doeleinden. Ik gebruik de GPS/hartslagmeter van Garmin (Forerunner 301). Een leuk hebbedingetje voor wie na het lopen zich nog wat wil bezig houden met analyses en dergelijke. Alleen soms vervelend dat het GPS signaal te zwak wordt, wanneer ik onder een bladerdak loop; voor zulke parcours lijkt het "versnellingssensor" systeem beter.
Trek je vooral niet te veel aan van wat de weegschaal je verteld, maar ga eerder in op het gevoel dat je hebt. Voor mij betekende lopen een nieuw begin qua slapen (beter en zonder gesnurk), eten (alles smaakt tweemaal zo goed) en qua algemen conditie (ik voel me veel fitter). Probeer toch ook de tijd te nemen voor een gezonde hap i.p.v. een snelle hap. Een tip: maak regelmatig verse soep, dat stilt de honger al een beetje en zorgt ervoor dat je je niet volpropt met de hoofdschotel.

26 januari, 2006 09:13  
Anonymous Anoniem said...

Aansluitend op de professionele verklaring van Luc VAN DEN BREMPT, nog een kleine aanvulling.

Ik heb mij laten vertellen dat de footpod gebaseerd is op het verschijnsel "inertie" of "traagheid der lichamen".

En wat zich binnen dat "zwarte kevertje" op je fantastische NIKE-loopschoenen afspeelt, valt dus vermoedelijk onder deze noemer te plaatsen?

26 januari, 2006 10:08  
Anonymous Anoniem said...

De inertie zorgt er idd voor dat de massa met een zekere 'traagheid' reageert zoals in de Wet van Newton beschreven.
Nu heb ik nog enkele vraagjes:
1. Je wil toch enkel de afstand in de voortbewegingsrichting weten, moet je dan die pod heel nauwkeurig in de juiste richting plaatsen? Mss een leuk experiment om er eens zijwaarts mee te lopen en zien wat dat geeft, mss zitten er meerdere massa's in voor de verschillende richtingen... en wat met hoogteverschillen?
2. Hoe worden de schokken bij het neerkomen eruit gefilterd of storen die helemaal niet?

26 januari, 2006 11:23  
Blogger David aka Letman said...

Die pod moet effectief goed in de bewegingsrichting geplaatst worden, vooraan de voet en zeer goed vastgemaakt worden om verschuiven etc te voorkomen. Bovendien bij voorkeur aan dezelfde zijde als die waar m'n z'n Polar draagt te plaatsen.
Hij kan bovendien ook gecalibreerd worden (gebruiker&schoen) zodat de max. afwijking daalt van 3% naar ongeveer 1%. Minimum afstand om te kalibreren is als ik het me goed herinner 1000m maar meer is beter en dient dus te gebeuren op geijkte aftsand zoals die van een atletiekpiste bijvoorbeeld. RTFM... ;-)

26 januari, 2006 12:02  
Anonymous Anoniem said...

Ik heb de footpod gecalibreerd op de piste : je stelt hem in op 2000 meter en loopt 5 rondjes op de piste in je normale tempo.
Dan zit het volgens mij goed.
Er zit mogelijk een kleine afwijking op van 3%.
Bij Runners World's dreamteam hebben we een uitvoerige clinic gekregen over de Polar RS200 door iemand van Polar zelf. Het was "tussen haakjes" zelf een top-triathleet. De uitleg hierboven reeds verteld door Luc is correct.

26 januari, 2006 13:27  
Blogger kris said...

Op voorwerpen die versnellen werken krachten. Een versnellingsopnemer bestaat uit een dun piëzoplaatje dat onder invloed van die krachten buigt en hierdoor een spanning opwekt, evenredig met de versnelling. het volstaat om deze spanning te integreren en je hebt de snelheid... maal de tijd is gelijk aan afstand... Dit principe wordt al 50 jaar toegepast en versnellingsopnemers kan men héél klein maken. Een leuke toepassing van de versnellingsopnemer vond je in de "motional feedback luidspreker", gefabriceerd door de lampenclub uit Eindhoven (intussen al 31 jaar geleden). door een versnellingsopnemer in de conus van de luidspreker werden vervoming en ongewenste bewegingen opgenomen en naar een terugkoppelcircuit gestuurd. "feed-back". Voila. met een beetje heimwee naar Jongens&wetenschap....

26 januari, 2006 17:10  
Anonymous Anoniem said...

Ik heb nog een kleine tip. Als je het lichtje van de polar wil aanzetten moet je het horloge even bij de borstband houden, en dan gaat het lichtje automatisch even aan.

27 januari, 2006 13:22  

Een reactie posten

<< Home